Σχόλια: 0
Πάτα ΕΔΩ για να δεις τρομερές βίζιτες…
Η ιστορία της Molly Kochan εξακολουθεί να μνημονεύεται μέχρι σήμερα παρότι έχουν περάσει σχεδόν 6 χρόνια από τον θάνατό της. Η γυναίκα από τη Νέα Υόρκη διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού το 2011 και τέσσερα χρόνια αργότερα ενημερώθηκε ότι βρίσκεται στο τελικό στάδιο.
Σε ηλικία 42 ετών τότε, αποφάσισε να περάσει τα τελευταία της χρόνια κυνηγώντας την απόλαυση με πολλούς τρόπους. Η Molly άφησε τον σύζυγό της για να αποκτήσει όσες περισσότερες σεξουαλικές εμπειρίες μπορούσε με όσο το δυνατόν περισσότερους άντρες
Το λεπτομερές podcast
Η ασθενής άρχισε αρχικά να περιγράφει τη ζωή της στο ανώνυμο ιστολόγιο Everything Leads to This, το οποίο τελικά εξελίχθηκε σε ένα πιο λεπτομερές, έξι-επεισοδίων podcast με τίτλο Dying For Sex, μαζί με τη χρόνια φίλη της Nikki Boyer. «Μου άρεσε να μην ταυτίζομαι με την ασθένεια. Να μην με κοιτούν οι άνθρωποι με οίκτο ή λύπη», έγραψε.
«Μου άρεσε να περνάω τη θεραπεία χωρίς να με ρωτάνε ποτέ πώς νιώθω, σαν να ήμουν πιο εύθραυστη από τους ίδιους. Το να κρατάω μυστικό αυτό που περνούσα έγινε πιο δύσκολο από το να χρειάζεται να αντιμετωπίζω πιθανώς αμήχανες αντιδράσεις. Επειδή το έχω διαχειριστεί αυτό για καιρό, ξέρω τι με βοηθάει και τι όχι», συνέχισε.
Κοιμήθηκε με 188 άνδρες
Πριν η Molly φύγει από τη ζωή στις 8 Μαρτίου 2019, είχε κοιμηθεί συνολικά με 188 άντρες και είχε ολοκληρώσει τα απομνημονεύματά της Screw Cancer: Becoming Whole, τα οποία εκδόθηκαν μετά θάνατον. Ακολούθησε και η σειρά του FX Dying for Sex, μια τηλεοπτική προσαρμογή της ζωής της. Άφησε επίσης ένα τελευταίο μήνυμα στο blog της με τίτλο «Έχω πεθάνει» και συνέχισε: «Δεν έχω τέτοιου είδους μαθήματα ζωής να μοιραστώ. Ξέρω τι έκανα στο τέλος της ζωής μου. Ξέρω τι μου έφερε χαρά. Αλλά η δική μου λίστα σίγουρα δεν θα είχε αντίκτυπο σε εσάς».
Η Molly παρατήρησε ότι ορισμένοι φίλοι επικοινώνησαν μαζί της μετά τη διάγνωση αλλά δεν έκαναν τον κόπο να τη συναντήσουν. «Μέσα από τις εμφανίσεις και τις εξαφανίσεις, κατάλαβα ότι οι άνθρωποι θα κάνουν ό,τι πρόκειται να κάνουν, ανεξαρτήτως με το τι θέλουν. Ακόμη κι εγώ η ίδια», είπε. Και συνέχισε. «Δεν ήταν αυτό απελευθερωτικό αυτό; Δεν χρειαζόταν να αγοράσω εισιτήρια για την Μπόρα Μπόρα. Μπορούσα να περάσω μέρες στο κρεβάτι, παρόλο που ήθελα να θέλω να είμαι παραγωγική».
