Πλησιάζει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου  και έχει ενδιαφέρον να μάθουμε πως από όργιο στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταλλάχτηκε σε υπερκαταναλωτικό όργιο στο όνομα του έρωτα…

Η αρχαία προέλευση της Ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου δεν έχει να κάνει καθόλου με την έννοια της αγάπης και της συντροφικότητας όπως θεωρείται σήμερα, αλλά συνδέεται με ένα βίαιο ρωμαϊκό όργιο που ονομαζόταν Lupercalia. Κάθε χρόνο, από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου, οι δρόμοι της Ρώμης ασφυκτιούσαν από την πολυκοσμία που γιόρταζε σε μια ταραχώδη και ξέφρενη εκδήλωση.

Αλαφιασμένοι έτρεχαν στους δρόμους της Ρώμης…Αλαφιασμένοι έτρεχαν στους δρόμους της Ρώμης… Οι άνδρες της πόλης θυσίαζαν ζώα, ως μέρος μιας τελετουργίας που είχε ακοπό να εξαγνίσει την κοινωνία από τα κακά πνεύματα. Οι γυναίκες ξάπλωναν στους δρόμους, απλώνοντας τα χέρια τους καθώς οι άντρες τις μαστίγωναν με τις δερμάτινες λωρίδες, με την πεποίθηση ότι αυτό θα τις βοηθούσε να συλλάβουν…

 

Πρόκειται, λοιπόν, για μια βίαιη, ειδωλολατρική γιορτή με αχαλίνωτο σεξ και αμέτρητα λίτρα αλκοόλ. Πολύ αργότερα – τον 5ο αιώνα – ο πάπας Γελάσιος Α’ έγραψε μια καυστική κριτική για τη γιορτή της γονιμότητας, απαγορεύοντάς την αυστηρά. Ανησυχούσε ο Πάπας για την ανάμνηση των παγανιστικών εορτών στη χριστιανική – και ηθική πλέον – πόλη του και σκοπός του ήταν να καταργήσει τις εορτές εκείνες που δεν συνδέονταν ρητά με τη νέα θρησκεία.

Έτσι, ο Γελάσιος αντικατέστησε τη γιορτή των Λουπερκαλίων με τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου, που ουσιαστικά ήταν η ονομαστική εορτή των ανθρώπων που ονομάζονταν Βαλεντίνος και Βαλεντίνη.

Πώς όμως φτάσαμε στο σημείο η γιορτή αυτή να έχει σχέση με τον έρωτα και τον ρομαντισμό; Αυτό συνέβη χάρη σε συγγραφείς του Μεσαίωνα που συνέδεσαν τη γιορτή με τα ιδανικά της ανιδιοτελούς αγάπης και στοργής, που τροφοδοτούνταn από μια δημοφιλή μεσαιωνική ιστορία ότι ο Άγιος Βαλεντίνος είχε μαρτυρήσει επειδή πάντρευε κρυφά από τους Ρωμαίους νεαρά χριστιανικά ζευγάρια.

 

Κάντε Share